Παραδοσιακά, ο καλλιτέχνης και ο επιστήμονας εκπροσωπούσαν δύο διαφορετικούς κόσμους. Ενώ ο επιστήμονας όφειλε πάντα να είναι αντικειμενικός, να χρησιμοποιεί εγκεκριμένες μεθόδους και τα διαθέσιμα τεχνολογικά εργαλεία με σκοπό την αποτύπωση και επεξήγηση της πραγματικότητας, ο καλλιτέχνης όφειλε να παραμένει υποκειμενικός, να αποδομεί τις διαδεδομένες μεθόδους ή να εφευρίσκει νέες. Στις μέρες μας παρατηρούμε τη σύγκλιση και υβριδοποίηση των δύο αυτών ρόλων, που ξεκινά από τις πρώτες φωτογραφικές τεχνικές έως τους σύγχρονους ψηφιακούς υπολογιστές, εξελίξεις που οδήγησαν στη γέννηση των ψηφιακών τεχνών αλλά καθόρισαν και την πρόοδο της επιστήμης στους τελευταίους δύο αιώνες. Συντελεστής: Νίκος Βογιατζής, σχεδιαστής των μέσων/εικαστικός

Συμμετέχοντες:

Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση